بعد از چند سال رفتم دیدن دوستای دوران راهنماییم 

چون امتحان فلسفه داشتم قرار بود زود برگردم خونه ولی خب کلی اصرار کردن که بمونم منم موندم

خیلی خوشحال شده بودن از همون عصر که رفته بودم تا شب که برگشتم حالشون خوب بودو کلی میخندیدن ،خودشون که تعجب کردن از حال خودشون آخه میگفتن از وقتی من رفتم پیششون اینجوری شدن کلا بهم میگن هروقت تورو میبینیم کلی انرژی مثبت میگیریم (لطف خداست)

مامانشم میگفت خیلی وقت بود ندیدم دخترم انقد از ته دل بخنده و شاد باشه

دوستام سه ساله پشت کنکورن….

وضع حجاب و اعتقاداتشون در حد متوسط رو به پایینه منم گفتم الان که کم کم دارم برمیگردم خونه حداقل  یه امر به معروف و نهی از منکری ام بکنم که این دورهمیمیون همچین الکی ام نگدشته باشه

خیلی دوستانه همونطوری که صحبت میکردیم گفتم بچه ها شما که انقد خوبین حیف نیست حجابتونو رعایت نکنین…

یکیشون گفت : عه این دم آخری حالمونو خراب نکن دیگه ـ گفتم اتفاقا بعضی از ناراحتیا و سختیا باعث رشد آدم میشه 

خودش گفت مثل کنکور

منم گفتم آآآآآره آفرین مثل همین کنکور 

اینهمه سختیو تحمل میکنی چون میدونی نتیجه ی تلاشو سختیتو میبینی 

دقیقا همه ی اعمال اینجوری ان ، مثل نماز یا حجاب مثلا معلومه هر آدمی ذاتا خواستار آزادی و راحتیه و این اصلا قابل انکار نیست اما بعضیا توی گرما چادرسرمیکنن حجابشونو رعایت میکنن چون میدونن نتیجه ی خوبی داره …

الان که فکرشو میکنم میبینم تقریبا هر کاری که بخوای انجام بدی و پیشرفت کنی نیاز به تلاش و سختی داره

تو زمینه های مختلف مثل هنر ، علم  ،صنعت و…

برای رسیدن به سعادت و کمال باید سختیارو تحمل کنیم

خب مشخصه نابرده رنج گنج میسر نمیشه

کنکور نمونه کوچیکی از زندگی ما آدماست با این تفاوت که زندگی دوباره تکرار نمیشه ولی کنکور هر سال تکرار میشه و فرصت برای جبران هست، زندگی یه آزمونه ، بعضیا بیخیال آینده میشنو اصلا تلاشی نمیکنن،بعضیا هر سختیو به جون میخرن تا پیشرفت کنن

امام علی (علیه السلام)میفرمایند: ازدست دادن فرصت ها اندوهی گلوگیر است.

پس تا دیر نشده عزممونو جزم کنیم و توی مسیری که هستیم استوارتر ، پرنشاطتر و با توکل و امید قدم برداریم…

التماس دعا

پ ن:خیلی حرفا برای گفتن داشتم ولی خب خلاصه ش کردم که خستتون نکنم(خلاصه تر از این نمیشد دیگه)

ان شاءالله اگه توفیق داشته باشم بازم از این مطالب مینویسم…

#دستنوشته های یک طلبه :)